Υπάρχουν μαθητές για τους οποίους τα μαθηματικά είναι ένα αγαπημένο και εύκολο μάθημα, αλλά η πλειοψηφία των μαθητών το θεωρεί πολύ δύσκολο και τα στατιστικά από τα αποτελέσματα των πανελληνίων εξετάσεων κάθε χρόνο με ποσοστά κάτω από την βάση, σταθερά άνω του 60% και κάποιες χρονιές πολύ περισσότερο, αποδεικνύουν ότι οι μαθητές αποτυγχάνουν να ανταπεξέλθουν στις απαιτήσεις του μαθήματος.
Είναι τα μαθηματικά ένα τόσο δύσκολο μάθημα; Για να τα καταφέρεις πρέπει να είσαι μια ιδιοφυΐα; Γιατί κάποιοι τα καταφέρνουν και κάποιοι όχι;
Για να εξηγήσω πως τα μαθηματικά είναι πολύ εύκολα αλλά μπορούν να μετατραπούν σε ακατόρθωτα δύσκολα χρησιμοποιώ το παράδειγμα ενός παιδικού παιχνιδιού, του παζλ!
Φανταστείτε τώρα πως η ύλη κάθε τάξης στα μαθηματικά είναι ένα παζλ που παριστάνει μια εικόνα. Καθώς ο μαθητής ανεβαίνει τάξεις τα κομμάτια του παζλ-εικόνας της κάθε τάξης γίνονται περισσότερα! Το πιο συναρπαστικό όμως είναι πως η εικόνα της προηγούμενης τάξης είναι ένα μικρό τμήμα της εικόνας της επόμενης τάξης!
Αν ένας μαθητής ξεκινήσει να φτιάχνει σωστά το παζλ-εικόνα της κάθε τάξης και το συνεχίσει αυτό μέχρι το τέλος του λυκείου θα έχει φτιάξει έναν πίνακα – έργο τέχνης στο οποίο θα μπορεί να καταλάβει το νόημα καθώς και την αξία των μεμονωμένων εικόνων που το αποτελούν.
Τι γίνεται όμως όταν ο μαθητής αρχίσει να χάνει μερικά κομμάτια του παζλ σε αυτή την διαδρομή ; Όσο περισσότερα χαμένα κομμάτια τόσο ελλιπέστερη η εικόνα που θα σχηματίζει σε κάθε τάξη. Τα μαθηματικά τότε γίνονται πραγματικά δύσκολα και στο τέλος η κατασκευή που θα σχηματίζουν τα κομμάτια του παζλ δεν θα βγάζει κανένα νόημα και θα είναι γεμάτη κενά. Η απογοήτευση είναι ακόμα μεγαλύτερη όταν ο μαθητής προσπαθεί με όλες του τις δυνάμεις να τα καταφέρει και να ολοκληρώσει το παζλ μη γνωρίζοντας ότι όσο και να προσπαθεί αν δεν βρει πρώτα τα χαμένα κομμάτια είναι αδύνατο να τα καταφέρει! Υπάρχει και ένα ποσοστό μαθητών που όταν καταλάβει ότι δεν μπορεί να ολοκληρώσει το παιχνίδι τα παρατάει και δεν ξανά ασχολείται με τα μαθηματικά .
Με την παραπάνω μεταφορά θέλω να τονίσω πως η επιτυχία στα μαθηματικά χτίζεται διαχρονικά και όχι με προετοιμασία ενός χρόνου στην Γ΄ Λυκείου, με συστηματική δουλειά ώστε να μην μένουν κενά στην ύλη. Η καθοδήγηση και η επίβλεψη από έναν έμπειρο καθηγητή που θα αναγνωρίζει γρήγορα τις ελλείψεις και τις αδυναμίες του μαθητή και θα του δίνει τα χαμένα κομμάτια ώστε να δει στο τέλος την συνολική εικόνα είναι ένα από τα μυστικά της επιτυχίας!
Η εμπέδωση της ύλης κάθε τάξης και η συμπλήρωση κενών απαιτεί “χρόνο ωρίμανσης” που διαφέρει από μαθητή σε μαθητή. Έτσι ο καθηγητής πρέπει να αναγνωρίζει πότε η ύλη έχει εμπεδωθεί και να προχωρά με ρυθμό που να μπορεί να ανταποκριθεί ο μαθητής, καθώς και να εξασφαλίζει χρόνο για συχνές επαναλήψεις !
Όπως λέει και ο σοφός λαός μας “Με όποιον δάσκαλο καθίσεις, τέτοια γράμματα θα μάθεις”. Σε κάθε παιχνίδι για να κερδίσεις πρέπει να ξέρεις πρώτα καλά τους κανόνες .
Ίμπος Χρήστος (Μαθηματικός )